Eenzaamheid, schuldgevoel, hypocrisie

Verplichte lectuur voor het comité van ex-moslims: het verhaal in de Volkskrant van vandaag, van het voortreffelijke journalistenduo Janny Groen en Annemieke Kranenberg, over 'zwarte schapen', Marokkaanse jongeren die voor hun vrijheid vechten zonder hun geloof in de steek te laten. Vooral de meisjes zijn erg eenzaam omdat ze thuis gezien de verstikkende sociale controle met geen woord over hun moderne voorkeuren kunnen praten. Ze voelen zich schuldig over hun dubbelleven.
Marokkaanse families kunnen keihard zijn als een kind verwestert. Op gemene roddels volgt vaak uitstoting.

Let wel, het gaat om jongeren die nog wel in Allah en zo geloven. Ze krijgen steun van Esma Choho van het zelfhulpboek Moslim Unlimited, (overleven) in het wilde westen. Choho organiseert zelfhulpgroepen voor lotgenoten. Bevrijding op op islamitische grondslag is haar doel.

Het verhaal van Groen & Kranenberg deed me denken aan een column van de ex-moslim Syed Ebrahim, enkele jaren geleden op Faith Freedom, de site van de uitmuntende Ali Sina.

Ik heb het stuk in 2005 vertaald als Was Will Das Moslim? voor Het Vrije Volk (terzijde: ik heb niets meer met deze site te maken).
Ebrahim onderscheidt drie soorten: stille moslims, domme moslims en goede moslims.

Stille moslims zijn redelijk, goed op de hoogte van de verschrikkingen van de islam. Weten dat die godsdienst geen geloofsvrijheid kent. Hoe meer ze weten, des te gedweeër ze worden. Bang om zich uit te spreken omdat ze beseffen dat ze dan het zwarte schaap van de familie en gemeenschap worden. Lopen het risico hypocriet en krampachtig te worden.
Dit zijn de mensen die in privé-gesprekken hun afschuw uitspreken over moslimgeweld, maar niet in het openbaar, waardoor ze onbedoeld, en tot hun misnoegen, het waanidee in stand houden dat de islam een menslievende, verdraagzame godsdienst is.

Domme moslims: de meerderheid. De lotgenotengroepen van Choho zitten hierin (Choho zelf ook, evenals de populaire NMO-medewerkster Raja Felgata). Weigeren ondanks alles af te kicken van het geloof waarin ze zijn opgegroeid. Zijn slecht geïnformeerd over de jodenhaat, het seksisme en de jihadpredikingen in de koran. Staan vierkant achter hun geloof en hangen tegen beter weten in aan de mythe dat de islam staat voor vrede. In elke tv-uitzending waar ze gast zijn, herhalen ze dezelfde zwakke excuses voor de nare kanten van Gods eigen godsdienst.
Domme moslims gedragen zich westers, ze drinken en neuken net als wij, maar ze raken steeds gefrustreerder, vooral door Geert Wilders. Dan krijgen ze op slag last van de neiging een hoofddoek om te doen of hun baard te laten staan.

Goede moslims: hoed je voor deze lieden. Volgen letterlijk en fanatiek het voorbeeld van de profeet Mohammed. Geloven heilig in zijn opdracht dat de islam zal heersen op aarde. Zien de jihad als een gerechtvaardigde strijd tegen de ongelovigen en kennen geen mededogen voor niet-moslims.

De schrijver Hassan Bahara, ook geciteerd in de krant, maakt zich boos op de mensen die beweren dat de liberale islam niet bestaat. 'Ik heb heel veel moslimvrienden die mij niet willen doden, ook al ben ik atheïst.'
Als hij een extreme imam ziet, denkt hij: 'Shockeer die man met zoveel mogelijk cartoons over de profeet!'
Nou, dat geeft hoop, dit is wel een gevalletje liberaal, denk je dan. Maar als hij Geert Wilders ziet, wil zelfs deze atheïstische ex-moslim zijn baard laten staan...