J.A.A. van Doorn zuigt

Update 17 augustus, Leon de Winter in Elsevier:

De oude socioloog Van Doorn beweert dus dat wat Jami overkwam een gewoon knokpartijtje is dat werd uitgelokt door iemand met een grote bek, Jami. Dan hoort ie een klap op z’n kanis te krijgen, schrijft Van Doorn.
Mijn vriend Afshin wordt regelmatig door Van Doorn op een schunnige manier beledigd, en Van Doorn vindt ‘t kennelijk aanvaardbaar dat ik hem op zijn kanis sla wanneer ik hem tegenkom, binnen of buiten een café.
Wie kaatst moet de bal verwachten. (...)

Volgens Van Doorn zijn zij [de zielige immigranten] aan de heidenen overgeleverd. Hij is een doorzichtige leugenaar – de heidenen die de kinderen op ‘zwarte’ scholen bijna twee keer meer geld geven dan hun eigen kinderen, die met opvanggroepen klaar staan wanneer die zielige immigranten het niet redden, die miljarden geven voor verbetering van wijken, en dat allemaal betaald door de heidenen.

Types als Van Doorn hebben hen een schijnwereld voorgehouden en hen wijsgemaakt dat ze zielig zijn. Ze zijn niet zielig. Ze zijn uitverkoren. Want ze mogen leven in het meest vrije en rijkste en meest open land ter wereld.
Ze moeten Allah op hun blote knieën danken, vijf keer per dag, dat ze tussen de heidenen mogen leven in plaats van tussen de geiten in een middeleeuws gehucht in het Rifgebergte. Uit vrije wil hebben zij zich tussen de heidenen gevestigd – om de armoede en achterlijkheid van thuis te ontvluchten.

- - - - - - - - - - - - -


Wat kan die man zuigen, zeg. In Trouw van vandaag suggereert J.A.A. (Jacques) van Doorn dat Ehsan Jami helemaal niet in elkaar geslagen is. Hij beroept zich op een e-mail van een getuige die vier ‘donkere mannen’ zag weglopen en vlak daarna Jami telefonerend op straat zag staan; deze vertoonde geen bloedvlekken of blauwe plekken. Dan schrijft J.A.A.:

Het lijkt erop dat hij niet alleen zijn slachtofferschap, door grove beledigingen van de islam, heeft uitgelokt maar zelfs heeft verzonnen.
Zou dit juist zijn, dan heeft Jami een levensgroot probleem. Hij zou zijn geloofwaardigheid, als mens en als politicus, volledig kwijt zijn, te meer omdat zijn verhalen de bedoeling hebben allochtonen in de beklaagdenbank te brengen.

J.A.A. zuigt nog even door: journalisten moeten nu nagaan wat de feiten zijn, want dat is hun plicht. Kunnen ze een arts vinden die de verwondingen van Jami heeft behandeld?
Welnu, Jami is volgens een ‘goed ingevoerde bron’ ondergebracht in een zwaar beveiligd huis op een geheime locatie. Dat zal niet voor niks zijn. De terreurbestrijdingscoördinator wil het niet bevestigen, maar zegt wel tegen Elsevier dat Jami’s veiligheidssituatie ‘per dag’ wordt bekeken. Volgens Afshin Ellian heeft de politie verklaringen van Jami zelf, een vriendin en zes getuigen. ‘Hij liep schaafwonden en blauwe plekken op.’

Vrij Nederland heeft gedaan wat J.A.A. van Doorn wil en trekt de mishandeling in twijfel (ook De Groene Amsterdammer schijnt dat deze week te doen), zoals dit weekblad eerder, in oktober 2002, Ayaan Hirsi Ali portretteerde als leugenaarster, vlak nadat zij openbaar maakte dat ze met de dood was bedreigd.
Volgens de politie Haaglanden heeft Jami aangifte gedaan van mishandeling en telefonische doodsbedreigingen.

Het is niet voor het eerst dat meesterzuiger Van Doorn moslimgeweld goedpraat met als argument dat je de islam en de profeet Mohammed niet mag beledigen. Doe je dat wel, dan weet je dat er gevolgen zijn, voegt hij er elke keer nogal dubbelzinnig aan toe.

Direct na de moord op Theo van Gogh beweerde hij doodleuk: ‘Alsof woorden niet dodelijker kunnen zijn dan kogels’, waarmee hij niet de dader, maar het slachtoffer aanklaagde (Van Gogh beledigde immers moslims). Maar over de ‘dodelijke’ brief die Mohammed Bouyeri met een mes op het lichaam van het lijk spietste – daarin wordt Ayaan Hirsi Ali om religieuze redenen met de dood bedreigd – heeft hij zich niet uitgelaten.

Bien étonné de se trouver ensemble? Bouyeri beledigt in zijn brief het democratische Westen en beschouwt alle kritiek op de islam als doodzonde en dus reden voor het voltrekken van de doodstraf. Van Doorn noemt, heel selectief, het beledigen van moslims – zelfs een kritische discussie over de islam wordt door hem in navolging van vele belijdende gelovigen al zo opgevat – ‘onverstandig’ en ‘contraproductief’, want dat staat de integratie en het vreedzaam samenleven in de weg. Hij maant dus de inheemse inwoners van onze westerse samenleving tot inbinden en schuift eenzijdig op hen de verantwoordelijkheid voor de integratie, maar laat na moslimimmigranten op de gevolgen van hun keus voor het hier wonen te wijzen.

J.A.A. doet me denken aan de bestuurders op Sicilië die winkeliers en restauranthouders aanraadden het afpersingsgeld maar aan de maffia te betalen, want anders kon de politie niet instaan voor hun vrouw en kinderen.